Ξεκινώντας να μεταφέρω τις σκέψεις μου για το λαμπρό γέννημα που ονομάζεται "Carved in Stone", ένιωσα κυριολεκτικά σαν ένας τοσοδομικρούλης που στέκεται μπροστά σε ένα αχανές δημιούργημα προσπαθώντας να συλλάβει έστω και το ένα εκατομμυριοστό από αυτό που ατενίζει.
Υπήρχαν στιγμές που προσπαθώντας να περισυλλέξω τις σκέψεις μου για αυτό το αριστούργημα, ένιωθα τον ίδιο ιδρώτα που έλουζε τον McGyver όταν προσπαθούσε να αφοπλίσει βόμβες με μια οδοντογλυφίδα και ένα τσιμπιδάκι για τα μαλλιά: Για να φέρεις εις πέρας την αποστολή και να γράψεις ένα άρθρο για άλμπουμ όπως το "Carved in Stone" θέλει οι κινήσεις σου να είναι προσεκτικές και τα λόγια σου μετρημένα.
Το "Carved in Stone" που σαν σήμερα έκλεισε 25 προοδευτικά χρόνια έχει σμιλευτεί με τα πιο χρυσά γράμματα όχι μόνο εντός έδρας, δηλαδή στο χώρο του progressive rock/metal αλλά και παραέξω στο γενικότερο χώρο της αγαπημένης μας μουσικής.
Διότι δε γίνεται να δηλώνεις λάτρης της τέχνης που είχε σαν μούσα την Ευτέρπη και να μην γοητεύεσαι από τις διεγερτικές μελωδίες που συνέθεσαν και συγκέντρωσαν οι Shadow Gallery σε αυτό το δεύτερό τους δίσκο. Στρώματα και ιστοί από ήχους και μελωδίες οι οποίοι λες και ανανεώνονται κάθε φορά που το αφουγκράζεσαι . Προσωπικά μετά από 25 χρόνια και ουκ ολίγα ακούσματα, το αυτί μου συντονίζεται και ανακαλύπτει νέους ήχους που δεν είχε εντοπίσει τις προηγούμενες φορές.
Η προοδευτική rock μουσική "τσαμπουκαλεύεται" ρομαντικά με την αντίστοιχη metal, δίνοντας σάρκα και οστά στην φαντασίωση του κάθε ακροατή στα 90's να συνεχίζεται επιτέλους η κληρονομιά που άφησαν μπάντες όπως οι Yes, οι ELP ή οι Camel. Οι Shadow Gallery συλλέγουν αυτές τις επιρροές, τις ανακατεύουν με AOR μελωδίες και με επιρροές από τους Queen και τους Marillion και παραδίδουν ένα αποτέλεσμα για όλα τα γούστα. Ακόμα και στις πιο ποπίζουσες και catchy στιγμές δε νιώθεις ίχνος μελιστάλαχτης βαρεμάρας. Τις διαχειρίζονται σωστά και σου τις σερβίρουν με την ανάλογη απόλαυση.
Από το πρώτο ντροπαλό ομώνυμο ντεμπούτο του 1992 μέχρι το 1995 οι Shadow Gallery έκαναν πολλά βήματα εμπρός αν και το 1993 βρέθηκαν στο χείλος της διάλυσης της μπάντας διότι ο Chris Ingles (πλήκτρα, πιάνο) ήθελε να επιστρέψει στα θρανία και δεν έβρισκαν αντικαταστάτη. Θεωρούσαν ότι κανείς δεν μπορούσε να μπει στα παπούτσια του βασικού τους πληκτρά αν και μεταξύ των υποψηφίων ήταν και ο Jens Johanson (Malmsteen, Stratovarius).
Βλέπετε, ποτέ η μπάντα δεν ήταν η βασική ασχολία των μελών της που έχουν τις δουλειές τους και πάλι μέσα στο χώρο του ήχου. Πάντα έβαζαν σαν προτεραιότητα την προσωπική τους ζωή και αυτός ήταν και ένας βασικός λόγος που η πρώτη live εμφάνιση του συγκροτήματος ήταν το 2010, στον τόπο τους, στην Πενσυλβάνια. Δυστυχώς έγινε μετά το θάνατο του βασικού τους τραγουδιστή Mike Baker (1963-2008) και ακολούθησε μια ευρωπαϊκή περιοδεία που πέρασε θριαμβευτικά και από τα μέρη μας.
Πίσω όμως στα 90's όπου οι Shadow Gallery άρχισαν να κάνουν τα σχέδια για τον διάδοχο του πρώτου δίσκου τους. Η κίνηση ματ έγινε εξαρχής με την πρόσληψη του Gary Wehrkamp που στα επόμενα χρόνια δεν θα είναι ένα απλό μέλος αλλά ένας από τους βασικούς εκφραστές του οράματος των Shadow Gallery. Βοήθησε κρίσιμα και στην παραγωγή του "Carved in Stone" που ήταν βαθμίδες πάνω από το ντεμπούτο τους. Ο κιθαρίστας/πληκτράς ποτέ δεν αρνήθηκε πως προτιμάει τους Shadow Gallery να είναι πιο instrumetal. Ευτυχώς δεν εισακούστηκε στην ολότητά της αυτή η επιθυμία του.
Οι Shadow Gallery επιπλέον προσέλαβαν και live drummer, ο οποίος ήταν και ο πρώτος ever της μπάντας. Το όνομά του είναι Kevin Soffera και πήρε μέρος μόνο στις ηχογραφήσεις αλλά ένα... ανθρώπινο χέρι πίσω από τα drums έκανε αναμφισβήτητα τη διαφορά στον ήχο σε σχέση με ένα προγραμματισμένο χαζοκούτι.
Επιτέλους φθάσαμε και στη μουσική. Ε, εκεί τι να πεις. Είναι σαν να μπαίνεις σε ένα τεράστιο πλούσιο κήπο με φανταχτερά φυτά, το δράμα στα χρώματά τους έντονα ποτισμένο. Μπαίνεις στον κήπο και δεν ξέρεις τι να πρωτοπροσέξεις από τα 20 τραγούδια, εκ των οποίων 5 ιντερλούδια.
Προικισμένοι μουσικοί όλοι τους και πολυεργαλεία. Μόνο ο τραγουδιστής και ο drummer είχαν...από ένα πόστο!! Χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ, θα ξεχωρίσω λίγο παραπάνω τον Carl Cadden James που είναι από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς στο χώρο και όπως απέδειξε και στο "Carved in Stone" είναι εξαίρετος στιχουργός.
Θαυμάστε την κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει στο εναρκτήριο τραγούδι “Cliffhanger” ή τα πλήκτρα σε όλο το άλμπουμ και τα ιντερλούδια ανάμεσα στα κομμάτια που στα 90's είναι αλήθεια πως ήταν λίγο της μοδός (ένα παράδειγμα είναι και το "II" των Saviour Machine).
Το τραγούδι που τραβάει τα progressive βλέμματα και όχι μόνο, είναι φυσικά το 27λεπτο "Ghostship" και σε παρασέρνει σε μυστηριώδεις ηχητικούς ωκεανούς.
Το "Alaska" κάνει λόγο για ένα πατέρα που έχει χάσει την κόρη του και την ψάχνει. Όλοι νομίζουν ότι την ψάχνει στην Αλάσκα. Το δράμα κορυφώνεται γιατί δε γνωρίζει αν είναι ζωντανή ή νεκρή. Αργότερα αυτό θα λυθεί κάπως αφού στο "Room V" του 2005 η κόρη της ιστορίας ονομάζεται Alaska και την έχουν απαγάγει.
Η μπάντα πάντα έπαιζε με τους fans της είτε μέσω των στίχων, είτε μέσω των μελωδιών. Πολλές μελωδίες του "Ghostship" είναι σκορπισμένες ποικιλοτρόπως στο "Legacy" άλμπουμ του 2001, ενώ δε μπορούμε να ξεχάσουμε και το hidden track στο τέλος του άλμπουμ που πρωταγωνιστεί σε αυτό το άρθρο.
Το "TG94" (από το Thanks Giving 94) είναι μουσική που έμεινε εκτός του δίσκου αλλά οι James, Wehrkamp αποφάσισαν τελευταία στιγμή να το συμπεριλάβουν με αυτό τον παιχνιδιάρικο τρόπο, χωρίς να το πουν στα άλλα μέλη! Σε συνέντευξη του αργότερα ο Wehrkamp λέει πόσο αστείο ήταν που στις συνεντεύξεις προώθησης εκείνης της εποχής οι δημοσιογράφοι ρωτούσαν τα υπόλοιπα μέλη για το τραγούδι και αυτοί δεν είχαν ιδέα περί τίνος πρόκειται!!!
Όμως έτσι είναι το "Carved in stone" και έτσι είναι οι ίδιοι οι Shadow Gallery. Είναι γεμάτο εκπλήξεις και μουσικά μονοπάτια που δε γνωρίζεις που μπορούν να σε ταξιδέψουν.
