Τον Ιούλιο του 2017 «έσκασε» η είδηση πως ο Chester Bennington αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του και ότι βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του, από την οικιακή βοηθό του. Νωρίτερα την ίδια χρονιά (18 Μαΐου) με όμοιο τρόπο έφυγε από τη ζωή και ο στενός φίλος του Chester, Chris Cornell. Μάλιστα η ημερομηνία του θανάτου του Chester συμπίπτει με την ημερομηνία γέννησης του Chris Cornell, πράγμα το οποίο ενδεχομένως δεν είναι απλή σύμπτωση. Σήμερα, στις 20 Ιουλίου 2020 μετράμε τρία χρόνια από τον θάνατο του Chester Bennington. Αφορμώμενη από το γεγονός αυτό, η ομάδα του Depart αποτίει φόρο τιμής στον Chester για όσα έδωσε στον χώρο της ροκ σκηνής. Έτσι, φτιάχνουμε λίστα με τα 8 αγαπημένα μας κομμάτια, τα οποία ερμήνευσε ο Bennington.
Βασίλης Ευριπιώτης - Numb
Αν πέρασες την εφηβεία σου κατά την δεκαετία 2000-2010 δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξέρεις τον συγκεκριμένο ύμνο. Ενδεχομένως να άραζες με κάποιον φίλο/φίλη και το κομμάτι να έπαιζε αδιάντροπα σε τέρμα ένταση από κάποιο κινητό, καθώς προχωρούσατε στο δρόμο, φορώντας σάπια, μαύρα all-stars. Το συγκεκριμένο τραγούδι μαζί με το video clip που το συνοδεύει είναι η πεμπτουσία της καταθλιπτικής φάσης που πέρασαν πολλοί, όταν προσπαθούσαν να βρουν τον εαυτό τους στο γυμνάσιο/λύκειο. Τα vibes του video clip συντονίζονται τέλεια με ένα πιο emo, απομονωμένο, εσωστρεφές κομμάτι του εαυτού μας. Κάνε click στον σύνδεσμο από πάνω για να νιώσεις νοσταλγία και να κάνεις δυνατό headbanging.
Κώστας Παπανικολάου - Crawling
“It's haunting, how I can't seem to find myself again, my walls are closing in”
Δεν υπάρχει δευτερόλεπτο κατά τη διάρκεια του Crawling που να μη σκέφτομαι ότι ο Chester, αυτή η ανεπανάληπτη φωνή, είχε φροντίσει να μας δείξει ξεκάθαρα το βάρος της ψυχής του, πολλά χρόνια πριν αφαιρέσει τη ζωή του. Μια αδυσώπητη πραγματικότητα η οποία καταπίνει ανθρώπους χωρίς δισταγμό, χωρίς οίκτο και κατατρώει το “είναι” της ανθρώπινης ύπαρξης, περιγράφεται μέσα σε λίγα λεπτά. “Το τραγούδι αναφέρεται στο γεγονός ότι εγώ είμαι η αιτία που νιώθω έτσι. Υπάρχει κάτι μέσα μου που με τραβάει κάτω”, είχε πει ο ίδιος για το Crawling, στο video clip του οποίου βλέπουμε μια κοπέλα η οποία γνωρίζει καλά, ότι τα σημάδια της καταπίεσης, οι πληγές της κακοποίησης, δεν κλείνουν ποτέ. Στο Crawling ακούω τον Chester, και κάθε άνθρωπο που έχει βιώσει και βιώνει την κατάθλιψη, και την κακοποίηση. Και ευχαριστώ το τραγούδι που υπάρχει, για να νιώθω έστω κατά 0.01% το πως αισθάνονται. Ίσως έτσι, τους βοηθήσω καλύτερα. Ίσως όλοι μας, τους βοηθήσουμε καλύτερα…
Φοίβος Κρομμύδας - Breaking the Habit
Η διερώτηση σχετικά με το κομμάτι που λατρεύω με βρίσκει σε ένα δίλημμα. Η γέφυρα πριν το ρεφραίν με τις στιχάρες του With You ή το απειλητικό μπάσο και το breakdown πριν το τέλος του A Place For My Head; Αλλά τότε θυμάσαι και κάτι ακόμα. Ένα προοίμιο ενός θρήνου. Λέξεις ενός μυαλού που παλεύει να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά. Ποπ μελωδικότητα. Ένα anime-like βιντεοκλίπ να συμπληρώνει το περιεχόμενο των στίχων. Το Breaking The Habit, λοιπόν, είναι ένας πειραματισμός που βγήκε νικητήριος. Ένα θλιμμένο χιτάκι που προλογίζει μια εξίσου θλιμμένη γενιά η οποία όταν ενηλικιωθεί θα καταλάβει τι εστί ψυχικό νόσημα. Η προαναγγελία της αυτοχειρίας του Chester Bennington μιάμιση δεκαετία πριν συμβεί. Ένα αριστούργημα που εννοεί πλήρως το «I don't know what's worth fighting for οr why I have to scream/But now I have some clarity to show you what I mean». Και σε αυτό ανατρέχω πάντα. Ως οφείλω.
Βαγγέλης Τσιμπλάκης - Easier to run
Το track #6 του δίσκου-σταθμός της δεκαετίας του 2000. Οι Linkin Park είχαν ήδη καταθέσει τα διαπιστευτήριά τους με το “Hybrid Theory” αλλά στο “Meteora” ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Το album είναι γεμάτο singles και κομμάτια που πλέον χαρακτηρίζονται ιστορικά. Προσωπική επιλογή, το “Easier to run” το οποίο η μπάντα δεν ήθελε καθόλου να παίζει live γιατί δεν τους άρεσε. Δεν ήξεραν, θα πω εγώ. Ο τίτλος τού κομματιού θα μπορούσε ελληνιστί να αποδοθεί και ως¨Του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ”. Κάτι τέτοιο πραγματεύονται και οι στίχοι αλλά σε πιο βαθύ επίπεδο. Ότι, για παράδειγμα, είναι πιο εύκολο κάποιος να απομακρύνεται απ’ τα προβλήματά του παρά να τα αντιμετωπίζει. Θέμα οικείο για πολύ κόσμο γενικά. Τέλος πάντων, κομματάρα, με ρεφρενάρα από τον Chester, και Mike Shinoda πολύ μπροστά στην ενορχήστρωση ως συνήθως. Τραγική ειρωνία; Ο τρόπος με τον οποίο ο Chester επέλεξε να “φύγει” απ’ τα προβλήματά του.
Γιώργος Ξιφαράς - Castle of Glass
Πρόκειται για το κομμάτι που οι Linkin Park συνέθεσαν για το video game Medal of Honor: Warfighter. Όσοι δεν είστε εξοικειωμένοι με την εν λόγω σειρά video games, να σας πω ότι πρόκειται για μία πολεμική σειρά παιχνιδιών για την οποία, κάποιος ίσως να περίμενε ένα τραγούδι που θα εκθείαζε τον πόλεμο. Το συγκρότημα όμως επέλεξε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο, διάλεξε να δείξει τη φρίκη του πολέμου μέσω του αντίκτυπου που έχει σε αυτούς που μένουν πίσω.
Ο Chester σε μία συνέντευξη του είχε αναφέρει ότι οι στίχοι του τραγουδιού αναφέρονται όχι μόνο στους βετεράνους του πολέμου και τις οικογένειες τους, αλλά και σε άλλους κοινωνικούς «παρίες», όπως οι αποφυλακισμένοι. Παρομοίασε την κοινωνία ως ένα πανέμορφο γυάλινο κάστρο (σ.σ. ως ειρωνεία το μεταφράζω εγώ) όπου όλοι αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν ρωγμές σε αυτό. Οι ρωγμές οδηγούν στην απώλεια συγκεκριμένων κομματιών του κάστρου, τα οποία μπορεί φαινομενικά να μην αφαιρούν τίποτα σε ομορφιά από αυτό, όμως με μία προσεκτική ματιά καταλαβαίνεις ότι πλέον δεν είναι τόσο όμορφο όσο κάποτε υπήρξε και πιθανώς να μην μπορέσει ποτέ να ξαναγίνει.
Ειρήνη Τάτση - In the End
"I've put my trust in you
Pushed as far as I can go
For all this
There's only one thing you should know
I tried so hard and got so far
But in the end it doesn't even matter"
Ευτυχώς που δεν με έβαλε κανείς να διαλέξω ανάμεσα στο αν αγαπάω περισσότερο το “Hybrid Theory” ή το “Meteora” γιατί θα έκλαιγα σε εμβρυακή στάση. Ως προς το κομμάτι όμως που αγαπώ περισσότερο από τους Linkin Park, νομίζω ότι η επιλογή μου είναι εύκολη. Το “In the end”, είναι μία κραυγή απελπισίας, δοσμένη με πάθος, γραμμένη μέσα από την ψυχή του συγκροτήματος. Η βιωμένη αποτυχία είναι αυτό που πραγματεύεται το κομμάτι, παράλληλα με την ανουσιότητα της ύπαρξης και την απογοήτευση των κοινωνικών σχέσεων. Φήμες λένε ότι του Chester στην αρχή δεν του άρεσε το συγκεκριμένο τραγούδι, αλλά κάτι το rapping του Shinoda, κάτι ο τρόπος που ξεψυχούσε κάθε φορά που έβγαιναν από το στόμα του οι λέξεις “I put my trust in you”, κάτι η πραγματική ζωή που ήρθε και συμπλήρωσε την τραγική ειρωνεία της σχέσης του με το κομμάτι και η εξίσωση καταλήγει στην απόλυτη ανατριχίλα.
Μυρτώ Ραμμοπούλου - With you
Χωρίς υπερβολή το σημείο «even if you’re not with me, I’m with you», που μπαίνει και το ραπάρισμα και πατάει πάνω στο κρατημένο «you», κάθε φορά που το ακούω μου δημιουργεί ακριβώς την ίδια ανατριχίλα με αυτή της πρώτης φοράς. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος και μια διαφορετική δυναμική για να εκφράσεις το αίσθημα της έλλειψης και της απώλειας ενός ανθρώπου από τη ζωή σου. Στιχουργικά δεν αγγίζει το βεληνεκές άλλων τραγουδιών των Linkin Park, όμως, αλήθεια, το «no, no matter how far we’ve come, I can’t wait to see tomorrow», με το διπλό “no” να αποτελεί ενδεικτικό της σιγουριάς πίσω από τη δήλωση, είναι ίσως ένας από τους πιο αισιόδοξους στίχους και μάλλον αυτή θα έπρεπε να ήταν η οπτική μας σε κάθε δυσκολία. Όσο μακριά κι αν φτάνει κάτι, η ανυπομονησία για το αύριο να παραμένει. Κι αυτό το έγραψε ένας άνθρωπος καταθλιπτικός. Γι’ αυτό, ακόμα κι αν ηττήθηκε (; ), ο Chester Bennington αποτελεί παράδειγμα.
Αννα Δρόσου - One step closer
Σε όλα τα είδη μουσικής υπάρχουν κάποια τραγούδια που βοηθάνε να περιγράψουμε το εκάστοτε είδος. Στο Nu Metal, ένα από τα (πολύ) βασικά κομμάτια είναι το One Step Closer. Ήταν το πρώτο single από το ντεμπούτο Hybrid Theory, ένα κομμάτι που για τα πρώτα εφτά χρόνια από την κυκλοφορία του, έκλεινε κάθε ζωντανή εμφάνιση της μπάντας κι έπειτα ήταν στο setlist όλων των live (είτε πρώτο είτε τελευταίο). Αποτελεί τον τέλειο αντίποδα του Crawling, αφού μας δίνει την ευκαιρία να εστιάζουμε στην πιο μαχητική και “θυμωμένη” πλευρά του Chester Bennington. Εδώ, το heaviness των φωνητικών του Chester (που ξέρεις ότι πάντα απευθύνεται κάπου όταν ουρλιάζει) έχει τόσο την επιρροή του δύσκολου παρελθόντος του, όσο και την αντίδραση της μπάντας στην τάση του παραγωγού του δίσκου να τους αλλάζει τα κομμάτια – Shut up when I’m talking to you. Must see να αποδίδεται ζωντανά, η ένταση αυτού του τραγουδιού δεν φυλακίζεται από καμία οθόνη. Ψάξτε το.
Φυσικά από αυτόν τον μικρό εορτασμό για τον Chester δεν μπορεί να αποκλειστεί και ο Chris Cornell. Οι ζωές των δύο φαίνεται να υπήρξαν συνυφασμένες. Γι’ αυτό κι εμείς συνυφαίνουμε με την παραπάνω λίστα, μια οχτάδα από τους αγαπημένους μας ύμνους που τραγουδήθηκαν από τον μεγάλο Cornell.
